Środowiskowe domy samopomocy [ośrodki wsparcia],
to placówki okresowego dziennego lub całodobowego pobytu, w którym osoby z zaburzeniami psychicznymi mogą otrzymać częściową opiekę i pomoc w zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych oraz posiłek.
Ośrodkami wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi są środowiskowy dom samopomocy i klub samopomocy dla osób z zaburzeniami psychicznymi, które w wyniku upośledzenia niektórych funkcji organizmu lub zdolności adaptacyjnych wymagają pomocy do życia w środowisku rodzinnym i społecznym, w szczególności w celu zwiększania zaradności i samodzielności życiowej, a także ich integracji społecznej.
Środowiskowy dom samopomocy świadczy usługi w ramach indywidualnych lub zespołowych treningów samoobsługi i treningów umiejętności społecznych, polegających na nauce, rozwijaniu lub podtrzymywaniu umiejętności w zakresie czynności dnia codziennego i funkcjonowania w życiu społecznym.
Okres korzystania z miejsca całodobowego pobytu w środowiskowym domu samopomocy nie może być jednorazowo dłuższy niż 3 miesiące, z możliwością przedłużenia do 6 miesięcy w uzasadnionych przypadkach, przy czym maksymalny okres pobytu całodobowego osoby w roku kalendarzowym nie może być dłuższy niż 8 miesięcy.
Zakres usług świadczonych w klubach samopomocy ustala właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego prowadzącej klub samopomocy w uzgodnieniu z wojewodą.
Środowiskowe domy samopomocy [ośrodki wsparcia] służą:
- budowaniu sieci oparcia społecznego,
- przygotowują do życia w społeczeństwie oraz funkcjonowania w środowisku.
Są przeznaczone dla osób:
- przewlekle psychicznie chorych,
- niepełnosprawnych intelektualnie.
Korzystanie z usług klubów samopomocy dla osób z zaburzeniami psychicznymi jest nieodpłatne.
Skierowanie do ośrodka wsparcia wymaga wydania decyzji o skierowaniu. Wcześniej należy złożyć wniosek wraz z zaświadczeniami lekarskimi i orzeczeniem o niepełnosprawności / orzeczeniem o niezdolności do pracy. Druki można znaleźć w wykazie spraw.
Akty prawne