Ta forma pomocy dotyczy osób, które:
- wymagają całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności,
- nie mogą samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu,
- którym nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych.
Skierowanie do domu pomocy społecznej następuje na podstawie:
- pisemnego wniosku osoby ubiegającej się o skierowanie do domu lub jej przedstawiciela ustawowego, złożonego do ośrodka pomocy społecznej właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania lub pobytu w dniu jej kierowania,
- pisemnej zgody na pobyt w DPS,
- rodzinnego wywiadu środowiskowego przeprowadzonego przez pracownika socjalnego ośrodka pomocy społecznej.
Do wniosku o skierowanie do domu pomocy społecznej załącza się:
- zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia i typie domu, do jakiego ma być skierowana osoba,
- zaświadczenie lekarza psychiatry w przypadku osób chorych psychicznie,
- decyzję organu emerytalno-rentowego ustalającego wysokość emerytury lub renty oraz pisemną zgodę na ponoszenie opłaty i na jej potrącanie przez właściwy organ emerytalno-rentowy,
- zaświadczenia lub oświadczenia o wysokości dochodu osoby ubiegającej się, małżonka, zstępnych przed wstępnymi zobowiązanych do ponoszenia opłaty, oświadczenie o wysokości dochodu osoby małoletniej, w przypadku gdy opłatę będzie ponosić przedstawiciel ustawowy.
Opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnoszą:
1) mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70% tego dochodu;
2) małżonek, zstępni przed wstępnymi jeżeli mieszkaniec domu nie ponosi pełnej odpłatności i jeżeli dochód tych osób jest wyższy niż 300% kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej (3060,00 zł) lub na osobę w rodzinie (2469,00 zł), jednak kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 300% tego kryterium
3) gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy.
Warto wiedzieć, że domy pomocy społecznej, w zależności od tego, dla kogo są przeznaczone, dzielą się na domy dla:
- osób w podeszłym wieku;
- osób przewlekle somatycznie chorych;
- osób przewlekle psychicznie chorych;
- dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie;
- dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie;
- osób niepełnosprawnych fizycznie.
Osoba wymagająca wzmożonej opieki medycznej kierowana jest przez starostę do zakładu opiekuńczo-leczniczego lub placówki pielęgnacyjno-opiekuńczej.